POZOSTAŁE POLSKIE INSTYTUCJE FINANSOWE W MEDALIERSTWIE - OTHER POLISH FINANCE INSTITUTIONS ON MEDALS

POZOSTAŁE POLSKIE INSTYTUCJE FINANSOWE W MEDALIERSTWIE 
OTHER POLISH FINANCE INSTITUTIONS ON MEDALS

W dziale tym znajdują się medale poświęcone instytucjim, firmom i zdarzeniom związanym z tematyką finansów np:
- instytucjom zwiazanym z rynkiem finansowym,
- prasie finansowej,
- spotkaniom, kongresom, pielgrzymkom środowisk finansowych,
- międzynarodowym organizacjom finansowym,
- problemom inflacyjnym,
- związkom, 
- usługom finansowym.


BANKOWY FUNDUSZ GWARANCYJNY

Bankowy Fundusz Gwarancyjny (BFG) z siedzibą w Warszawie jest osobą prawną powołaną ustawą z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (tekst jednolity Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 711 z późn. zm.), która obowiązuje od dnia 17 lutego 1995 r.

Fundusz jest instytucją zarządzającą systemem gwarantowania depozytów bankowych w Polsce. Powołując Bankowy Fundusz Gwarancyjny, ustawodawca określił zasady gwarantowania depozytów przez tę instytucję oraz wkomponował ją w system instytucji czuwających nad bezpieczeństwem sektora finansowego.

Do zadań funduszu nalezy min:

• gwarantowanie środków pieniężnych zgromadzonych w bankach objętych obowiązkowym systemem gwarantowania do wysokości określonej ustawą.
• Udzielanie pomocy finansowej bankom, które znalazły się w obliczu utraty wypłacalności oraz wspieranie procesów łączenia się banków zagrożonych z silnymi jednostkami bankowymi.
• Gromadzenie i analizowanie informacji o bankach objętych systemem gwarantowania.

Hierarchia ważności wymienionych zadań ulegała zmianie w zależności od sytuacji w jakiej znajdował się system bankowy. W latach 1995-1996 najistotniejsze było sprawne wypełnianie zobowiązań w stosunku do klientów banków znajdujących się w stanie upadłości. W kolejnych latach na pierwszy plan - przy zachowaniu gotowości Funduszu do realizacji gwarancji - wysunęła się działalność pomocowa nakierowana na likwidowanie przyczyn, które mogłyby doprowadzić do upadłości banku.

Dla uczczenia 10 rocznicy powstania, BFG wybił w mennicy warszawskiej medal pamiątkowy.

 

Metal	tombak srebrzony i oksydowany
Wymiary	48 x 62 mm
Nakład	500 szt.
Emitent	Bankowy Fundusz Gwarancyjny
Data emisji	styczeń 2005

Awers:

U góry napis: BANKOWY / FUNDUSZ / GWARANCYJNY. Poniżej na tle stylizowanego awersu monety z godłem napis: 10 / LAT.

Rewers:
U góry w kole o fakturowanej powierzchni splecione litery BGF, powyżej i poniżej półkoliście daty: 1995 / 2005. Poniżej  stylizowane wizerunki monet.

Projektant:   Urszula Walerzak

Źródła:

http://www.bfg.pl/

http://www.mennica.com.pl/

http://pl.wikipedia.org/wiki/Bankowy_Fundusz_Gwarancyjny

KOMISJA PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH I GIEŁD (KPWIG) 1991-2006

Pierwsze prace dotyczące publicznego obrotu papierami wartościowymi rozpoczęły się w latach 1990–1991 w Ministerstwie Finansów oraz w Biurze Komisji Papierów Wartościowych działającym w Ministerstwie Przekształceń Własnościowych. Komisja Papierów Wartościowych i Giełd była kontynuatorką działalności Biura.Powołana została jako organ państwowy podległy Premierowi RP, sprawujący nadzór nad przestrzeganiem reguł uczciwego obrotu i konkurencji w zakresie publicznego obrotu papierami wartościowymi i towarami giełdowymi oraz nad zapewnieniem powszechnego dostępu do rzetelnych informacji na rynku papierów wartościowych i rynku towarów giełdowych. KPWiG miała siedzibę w Warszawie. 

Komisja Papierów Wartościowych została utworzona 22 marca 1991 roku na mocy ustawy Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych. Pierwsze posiedzenie Komisji, której przewodniczył Lesław Paga, odbyło się 3 czerwca 1991 roku.

Uchwalona 21 sierpnia 1997 roku ustawa Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi rozszerzyła kompetencje Komisji o nadzór nad giełdami towarowymi. Później, do chwili zlikwidowania Komisji, podstawę prawną jej działalności określała ustawa o nadzorze nad rynkiem kapitałowym z dnia 29 lipca 2005 r. Inne kompetencje, które przysługiwały Komisji zostały umieszczone m.in. w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi z dnia 29 lipca 2005 r. oraz w ustawie o ofercie publicznej i spółkach publicznych z dnia 29 lipca 2005 r.

W dniu 19 września 2006 r., tj. z dniem wejścia w życie przepisów ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. Nr 157, poz. 1119) rozpoczęła działalność Komisja Nadzoru Finansowego (KNF). Nowy organ nadzoru przejął zadania zniesionej przepisami tejże ustawy Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych oraz Komisji Papierów Wartościowych i Giełd.

Komisja składała się z przewodniczącego, dwóch jego zastępców i sześciu członków. Członkami Komisji byli przedstawiciele: ministra finansów, ministra gospodarki, ministra rolnictwa i gospodarki żywnościowej, ministra Skarbu Państwa, prezesa Narodowego Banku Polskiego oraz prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.Przewodniczącego Komisji Papierów Wartościowych i Giełd powoływał i odwoływał Prezes Rady Ministrów na wspólny wniosek ministra finansów i prezesa Narodowego Banku Polskiego.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi do głównych zadań Komisji należały:

1. sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem reguł uczciwego obrotu i konkurencji w zakresie publicznego obrotu oraz nad zapewnieniem powszechnego dostępu do rzetelnych informacji na rynku papierów wartościowych;

2. sprawowanie nadzoru nad wypełnianiem przez domy maklerskie i banki prowadzące działalność maklerską oraz zagraniczne osoby prawne, o których mowa w art. 52 ust. 2, prowadzące działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wymogów dotyczących ich sytuacji finansowej oraz dotyczących posiadania przez osoby zarządzające tymi podmiotami lub kierujące działalnością maklerską prowadzoną przez te podmioty odpowiedniego doświadczenia zawodowego i dobrej opinii związanej z pełnionymi funkcjami;

3.  inspirowanie, organizowanie i podejmowanie działań zapewniających sprawne funkcjonowanie rynku papierów wartościowych oraz ochronę inwestorów.

Dla upamiętnienia 10 rocznicy istnienia, KPWiG wybiło w Mennicy Warszawskiej medal pamiątkowy.

 

Metal	tombak srebrzony i oksydowany
Wymiary	70x60mm, wkładka średnica 40mm
Nakład	1001 szt., wkładka 600 szt.
Emitent	Komisja Papierów Wartościowych i Giełd, Warszawa.
Data emisji	grudzień 2001

Medal trzyczęściowy: podstawa, wieczko i wkładka.

Projektant: Robert Kotowicz

Źródła:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Komisja_Papier%C3%B3w_Warto%C5%9Bciowych_i_Gie%C5%82d

http://www.gazetaprawna.pl/encyklopedia/prawo/hasla/334939,komisja_papierow_wartosciowych_i_gield_kpwig.html

http://mfiles.pl/pl/index.php/Komisja_Papier%C3%B3w_Warto%C5%9Bciowych_i_Gie%C5%82d


CMF SP. Z O.O.

CMF Sp. z o.o. jest firmą działającą w branży usług finansowych (niezależni doradcy finansowi) od 2001 r. Wpisana do rejestru przedsiębiorców 01.03.2002 r. Jednakże działalność związaną z finansami rozpoczęła pod koniec 2004 r. Od tego czasu współpracuje z ponad 3 000 osób. Agenci CMF działają jako indywidualni przedstawiciele regionalni lub pracują w ramach niemal 50 oddziałów terenowych, znajdujących się głównie w województwach śląskim, łódzkim i wielkopolskim. Siedziba firmy znajduje się w Częstochowie.

CMF współpracuje z wiodącymi Towarzystwami Ubezpieczeniowymi, bankami i innymi instytucjami finansowo-inwestycyjnymi, jak również kancelariami prawnymi.

oferujemy bogatą ofertę programów inwestycyjnych i emerytalnych, kredytów, i  produktów ubezpieczeniowych.

Pięciolecie swojej działalności w zakresie obsługi finansowej uczciła poniższym medalem.

 

A.: Na złoconym tle schodkowo poziome kreski, obok skrót CMF. Poniżej napis: 5 LAT i daty 2004 / 2009.

R.: Na złoconym tle poziomy napis: KONGRES / 2010. Poniżej dwie stylizowane sylwetki ludzi.

Niesygnowany. Medalier: nieznany. Ø 70 mm. Metal złocony.

Źródło:

http://www.cmf.pl/

http://www.krs-online.com.pl/

FUNDUSZ OBRONY NARODOWEJ - POMOC OBRONIE NARODOWEJ

Fundusz Obrony Narodowej (FON), utworzony na mocy dekretu Prezydenta RP z 9 kwietnia 1936 roku w celu uzyskania dodatkowych środków na dozbrojenie armii i wojskowy program inwestycyjny. Gromadził środki pochodzące ze sprzedaży nieruchomości i ruchomości stanowiących własność państwa, a pozostających pod zarządem wojska, dotacji skarbu państwa (głównie z pożyczki uzyskanej przez rząd we Francji) oraz darów i zapisów osób prywatnych i instytucji. Zbierano go w postaci gotówkowej i rzeczowej (nieruchomości, kosztowności, a nawet zboże).

Łącznie na FON zgromadzono około 1 mld złotych, z czego wartość wpłat i darowizn od ludności wyniosła do maja 1939 roku około 37,7 mln złotych. Środki gotówkowe zużyto na dozbrajanie armii, dary rzeczowe w złocie i srebrze wywieziono 1939 za granicę. Tam podzielono go na część "srebrną" i "złotą". 210 kg złota z głównego transportu zawarte w dziewięciu skrzyniach trafiło do Chartumu w Sudanie, gdzie zdeponowane u Polaka - właściciela hotelu i współpracownika polskiego wywiadu przetrwało wojnę i pod koniec 1944 zostało przekazane do kwatery dowództwa Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w Londynie. Natomiast 61 skrzynek srebra (2408 kg kruszcu zapakowane w Bukareszcie) przewiezione zostało jako bagaż dyplomatyczny rumuńskim statkiem najpierw do polskiej ambasady w Rzymie, a następnie w lutym 1940 konsul generalny RP w Marsylii Jan Rozwadowski złożył je w skarbcu miejscowego oddziału Banku Francji. W 1943 srebro to przeniesione zostało do Castres, a po wojnie do Tuluzy. W czerwcu 1945 minister obrony narodowej gen. Marian Kukiel przeznaczył je na pomoc dla ofiar wojny w Polsce za pośrednictwem "Caritasu” - co ostatecznie nie doszło do skutku.

W czasie II wojny światowej zbiórkę na FON kontynuowano głównie wśród Polonii amerykańskiej i kanadyjskiej. Zgromadzono w ten sposób 130 kilogramów złota oraz 2,5 miliona dolarów, które przetransportowali do Londynu specjalni kurierzy. W czerwcu 1945 roku minister obrony narodowej rządu RP na uchodźstwie gen. Marian Kukiel przeznaczył środki "złotego" FON na pomoc dla byłych żołnierzy Armii Krajowej i pozostałych po nich rodzin.

Funduszem zarządzał jako powiernicy tzw. Komitet Trzech (generał Stanisław Tatar, pułkownik Stanisław Nowicki, podpułkownik Marian Utnik), który w 1947 roku podjął decyzję o przekazaniu darów rzeczowych w złocie i srebrze oraz pozostałych środków finansowych rządowi Józefa Cyrankiewicza w Warszawie. W lipcu 1948 roku Bolesław Bierut odznaczył generała Tatara Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski IV klasy, pułkownika Nowickiego Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski V klasy, a podpułkownik Utnik rozkazem marszałka Michała Roli-Żymierskiego został awansowany do stopnia pułkownika. Złoto przywieziono do Polski drogą lotniczą 12 lipca 1947 roku wraz z trumną gen. Lucjana Żeligowskiego, natomiast srebro z Francji trafiło do kraju w 1976 (w konsekwencji osobistych uzgodnień Edwarda Gierka z Valerym Giscard d’Estaing). Do marca 1948 roku majątek FON pozostawał w depozycie Ministerstwa Skarbu, następnie został przekazany Narodowemu Bankowi Polskiemu. W 1951  roku część złotego skarbu (około 122 kg) przetopiono na sztaby, najcenniejszą biżuterię przekazano do Kancelarii Cywilnej Prezydenta RP (przewodniczącego Rady Państwa), część sprzedano za pośrednictwem Desy i Jubilera lub nieodpłatnie przekazano Muzeum Narodowemu. Srebrne dary FON znajdują się aktualnie na Zamku Królewskim w Warszawie.

Pamiątką pozostałą po FON jest znaczek Pomoc Obronie Narodowej (PON).

Źródla:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Fundusz_Obrony_Narodowej

MIĘDZYNARODOWA SZKOŁA BANKOWOŚCI I FINANSÓW W KATOWICACH

Międzynarodowa Szkoła Bankowości i Finansów w Katowicach jest instytucją kształcącą wysokokwalifikowane kadry na potrzeby banków i instytucji finansowych.

Została założona w 1990 roku przez Narodowy Bank Polski, największe polskie banki oraz francuskie Centre de Formation de la Profession Bancaire - celem wsparcia działalnością szkoleniową procesu transformacji polskiego systemu bankowego. Sama również jest założycielem. W roku 1996 z inicjatywy MSBiF powstała Wyższa Szkoła Bankowości i Finansów w Katowicach.

Misją Międzynarodowej Szkoły Bankowości i Finansów jest działanie na rzecz szeroko rozumianego środowiska bankowo - finansowego, poprzez prowadzenie najwyższej jakości szkoleń doskonalących wiedzę i praktyczne umiejętności pracowników sektora bankowego i finansowego.

MSBiF realizuje zadania w następujących obszarach:

- szkolenia pracowników banków i innych instytucji finansowych,

- projekty szkoleniowe finansowane ze środków pomocowych Unii Europejskiej,

- wynajem sal wykładowych i pokoi gościnnych w ramach działalności Centrum Konferencyjnego.

Szkoła oferuje ponad 200 programów szkoleń krótko - i długoterminowych, obejmujących wszystkie najważniejsze aspekty bankowości, w tym m. in. ogromny wybór szkoleń z zakresu działalności kredytowej banku, a także szkolenia rozwijające kompetencje menedżerskie, umiejętności interpersonalne i społeczne, jak również szkolenia dotyczące sprzedaży i obsługi klienta. Ponadto MSBiF realizuje szkolenia przygotowujące do uzyskania Europejskiego Certyfikatu Bankowca EFCB oraz egzaminy w ramach ECB EFCB, a także bankowe programy kwalifikacyjne w Systemie Standardów Kwalifikacyjnych w Bankowości. Dzięki nawiązaniu współpracy z CRM SA, od niedawna w ofercie MSBiF znajdują się również akredytowane szkolenia i egzaminy dające możliwość poznania i wdrożenia metodyki zarządzania projektami PRINCE2 TM. PRINCE2 TM jest znakiem handlowym Office of Government Commerce.

MSBiF zrealizowała m in współfinansowane ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego projekt Doskonalenie umiejętności zawodowych i menedżerskich pracowników Kredyt Banku SA.  oraz projekt Efektywne zarządzanie personelem w nowoczesnej organizacji - szkolenia dla kadry kierowniczej dla  kadry menedżerskiej Banku PKO Bank Polski S.A.

Do największych klientów MSBiF należą: PKO BP S.A., Kredyt Bank S.A., Getin Bank S.A., Bank Zachodni WBK SA, Millenium Bank S.A., ING Bank Śląski S.A., Bank Pekao S.A., Bank Gospodarki Żywnościowej S.A.

Szkoła posiada następujące akredytacje:

- akredytacja European Bank Training Network uprawniająca do organizacji egzaminów pozwalających uzyskać Europejski Certyfikat Bankowca ECB EFCB.

- uprawnienie do organizowania egzaminów pozwalających na ubiegane się o tytuł dyplomowanego pracownika bankowego, samodzielnego pracownika bankowego, specjalisty z zakresu operacji bankowych krajowych i zagranicznych oraz specjalisty z zakresu analizy kredytowej i fundamentalnej, w ramach Systemu Standardów Kwalifikacyjnych w Bankowości Polskiej.

- akredytacja Ministerstwa Finansów - Generalnego Inspektoratu Informacji Finansowej uprawniająca do realizacji szkoleń z zakresu przeciwdziałania wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł.

Z okazji 10 lat działalności, Szkoła wydała poniższy medal pamiątkowy.

 

Źródła:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Mi%C4%99dzynarodowa_Szko%C5%82a_Bankowo%C5%9Bci_i_Finans%C3%B3w_w_Katowicach


GAZETA BANKOWA

W 1988 z pomysłem stworzenia tygodnika ekonomicznego Józef Śnieciński, przedsiębiorca i wydawca, przyszedł do Władysława Baki, ówczesnego prezesa Narodowego Banku Polskiego. W nowo tworzącej się redakcji znaleźli miejsce solidarnościowi dziennikarze z innych tytułów i telewizji. W ten sposób do „GB” trafili między innymi Dariusz Fikus, Piotr Aleksandrowicz czy Hanna Węglewska. Na czele zespołu stanął asystent prezesa Baki i rzecznik NBP Ryszard Kowalski. Pierwszy numer nosił datę 31 października–6 listopada 1988 r. i kosztował 160 ówczesnych złotych.

Pierwszy naczelny pełnił obowiązki przez rok. Rozstał się z redakcją po konflikcie z Józefem Śniecińskim. Poszło o wstępniak, który Ryszard Kowalski wydrukował wbrew wydawcy. W listopadzie 1989 r. redakcję „Bankowej” objął Andrzej Krzysztof Wróblewski.

Towarzysząc odradzającym się polskim finansom, „Bankowa” była bowiem nie tylko kroniką wydarzeń, ale także forum debaty o fundamentach i miejscem, gdzie nader często padały bardzo niewygodne pytania.

Dość szybko mocnym punktem „Bankowej” stały się także rynki walutowy i kapitałowy. Jako jedyna na rynku publikowała notowania z kantorów na zachodniej granicy, a dziennikarz Miłosz Węglewski był w pierwszej grupie licencjonowanych maklerów. To na łamach „Bankowej” Lesław Paga apelował o jak najszybsze stworzenie przepisów prawnych umożliwiających powstanie giełdy, a Wiesław Rozłucki ogłaszał ważne komunikaty.

Na łamach pisma ukazują się analizy i raporty dotyczące rynku finansowego w Polsce, jak i analizy ekonomiczne dotyczące światowej i polskiej gospodarki. W Gazecie Bankowej można znaleźć prognozy oraz perspektywy sektora finansowego na rynkach światowych, wywiady z ludźmi mającymi wpływ na jego stan i kondycje oraz komentarze znanych ekonomistów i menedżerów.

W marcu 1990 r. „Gazeta Bankowa” staje się wspólnym przedsięwzięciem dotychczasowego wydawcy Zarządzanie i Bankowość sp. z o.o. oraz francuskiego koncernu wydawniczego Eurexpansion. Było to pierwsze joint venture w polskiej prasie. Kolejni wydawcy to: Business Pressu, Infor, Wydawnictwo Trendy i Media SKOK.

Gazeta Bankowa przyznaje najlepszym polskim firmom jako nagrody złote lub srebrne Wawrzyny Gazety Bankowej . Poniżej fotografia jednej z takich nagród z 1996.

Źródło:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Gazeta_Bankowa_(Warszawa)


MEDAL ZASŁUŻONY DLA BANKOWOŚCI PRL

Zasłużony Dla Bankowości PRL – polskie odznaczenie cywilne resortowe z okresu PRL, przyznawane za wybitne zasługi dla rozwoju polskiego systemu bankowego. Odznakę przyznawał Prezes narodowego banku Polskiego.

Odznaka wprowadzona zostala Uchwałą nr 147 Rady Ministrów z dnia 24 października 1983 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej „Zasłużony dla bankowości PRL”. Ogłoszona w M.P. 1983 nr 38 poz. 217. Uchwała weszła w życie 29 listopada 1983 roku.

Odznaka ma kształt okrągłego, srebrnego i pokrytego emalią, medalionu o średnicy 29 mm. Wewnętrzną jego część stanowi czerwone pole, na którym widnieje srebrny orzeł, będący wypukłą aplikacją. Wokół godła państwowego, na białym emaliowanym otok, otaczającym czerwone pole, znajduje się srebrny napis:: Zasłużony Dla Bankowości PRL.

Odznaka, zawieszona jest na srebrnej zawieszce, pokrytej emalią, w barwach flagi państwowej – (biel i czerwień). Odznaka mocowana była do ubrania za pomocą zamontowanej od spodu agrafki. Wykonawcą odznaki była Mennica Polska, o czym świadczy wybita od spodu sygnatura.

Źródło:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Odznaka_Honorowa_%22Zas%C5%82u%C5%BCony_Dla_Bankowo%C5%9Bci_PRL%22